Dag 22 middag: De rode woestijn van Oom Dagobert

Dag 22 middag: De rode woestijn van Oom Dagobert

Naar de Red Dune Desert... Eindelijk de woestijn eens meemaken. Dat spreekt tot de verbeelding. Ik heb via stripverhalen zoals Kuifje en Donald Duck al veel woestijn meegemaakt. Extreme hitte, kamelen, luchtspiegelingen en heel veel zand.

Rood zand in ons geval. Rood zand zoals Oom Dagobert nodig had om een zandloper te vullen, want alleen met dit speciale zand was de zandloper nauwkeurig.


Bij het hotel worden we opgehaald door een Land Cruiser. Er gaat ook een gezin uit India mee: vader moeder en twee dochters van ongeveer 17 jaar. Zeer vriendelijke mensen.



We rijden richting Abu Dhabi bij de grens van Oman. Daar verlaten we de snelweg en gaan we de zandvlakte in. De bestuurder van de Land Cruiser lijkt z'n gezonde verstand kwijt te raken en de auto slipt alle kanten op behalve vooruit. We stuiven een duin omhoog en naar beneden. De auto lijkt te kantelen, maar schuift toch zijwaarts de heuvel af.

Dune Bashing heet dit. Stuntrijden in de woestijn. Een gordel heb ik niet om, die is er niet. De Indiase meisjes liggen ergens achter in de auto en maken het goed.



Ruim een half uur later ben ik mijn richtingsgevoel helemaal kwijt. Ingrid vindt dat ik toch een keer mee moet in de Python. We stoppen voor wat fotootjes. Tijdens het rijden zijn deze bewogen. Wat een bijzonder landschap.



We rijden door voor de rest van het programma en komen aan bij een kamp. Hier is de rest van het Arabische vertier: buikdanseres, kameel/quad rijden, henna-tattoo zetten, waterpijp roken en een buffet/bbq. Ach, best wel grappig hoor.


Ingrid en ik sluiten aan in de rij voor het buffet, alles (behalve bbq) is vega.
We worden uit elkaar gehaald. Ingrid moet in de andere rij gaan staan: er is één rij voor mannen en één voor vrouwen, dat is strikt gescheiden. Ik hoor Nederlanders achter mij over "Achterlijk moslimland". Op zo'n moment schaam ik me diep om Nederlander te zijn.




Ik probeer te begrijpen wat de achterliggende gedachte is van gescheiden posities van mannen en vrouwen. Ook in de metro en de bus is een gedeelte speciaal voor vrouwen, met flinke boetes voor de man als die daar komt. Zo werkt dat hier blijkbaar. Ik ben te gast in dit land en ik probeer mij aan te passen aan deze cultuur; ondanks dat ik niet alles begrijp.

De opmerking van de andere Nederlanders komt op mij kortzichtig en arrogant over. Het Arabische buffet is overigens erg goed. De Hollanders gaan naar de barbeque, na slechts een paar komkommerstukjes te hebben opgeschept van dit rijke buffet.


We crossen 's avonds weer door het zand tot we bij de weg zijn.

Verkeersdrempeltjes voelen we niet meer bij 80 kilometer per uur en de Indiase meisjes liggen op de achterbank te slapen.

0 reacties bij dit reisverhaal

Plaats als eerste een reactie

REISROUTE