De wolken – veroorzaakt door de Agulhasstroom – drijven landinwaarts en brengen regen naar een door weinigen bezochte plek op aarde: de bergen van Mozambique. En daar is het waar slechts een paar weken per jaar de vlinders uit het natte regenwoud ontsnappen om elkaar te imponeren met een acrobatisch liefdesspel.
Dit deel van Mozambique is het natste gebied van zuidelijk Afrika. Decennialange oorlogen hebben reizigers jaren lang weggehouden uit dit onbekende land. Het waren dan ook de satellietbeelden waardoor dit woud voor het eerst in z’n geheel te zien was. Buitenstaanders gaven het daarom de naam: het ‘Google-regenwoud’.
Al kan het ook prima het Vlinderwoud worden genoemd, weten we inmiddels. Na de hevige regenval komen gigantische aantallen vlinders bijeen. Zodra hun vleugels droog zijn, zoeken ze het luchtruim op met als doel het vinden van een partner.
Maar hoe doe je dat in zo’n dichtbegroeid bos? Er mogen dan duizenden soortgenoten in de buurt zijn, het is voor de insecten te moeilijk om elkaar daadwerkelijk te vinden. En dus zoeken ze het hogerop. Flink hogerop. De vlinders fladderen stroomopwaarts op zoek naar hoger gelegen grond. Soms moeten ze hier urenlang voor vliegen. Uiteindelijk zijn ze in de enige open ruimte die er is: de boomloze top van Mount Mabu.
Hier, hoog boven het dichte woud, ontstaat een heus vlinderbal. Tientallen soorten – en honderden vlinders tegelijk – fladderen om elkaar heen en hebben alle ruimte om elkaar het hof te maken. Een even sierlijk als adembenemend schouwspel.
De strategie van het mannetje is simpel: vlieg hoger en sneller dan de rest. En alleen dan maakt hij kans een wijfje voor zich te winnen. Dit spectaculaire samenkomen is een paar jaar geleden pas voor het eerst ontdekt. Het ritueel vindt elke ochtend plaats, een half uur lang en slechts enkele weken per jaar.
Na het paren keren de vrouwtjes terug naar het regenwoud om daar hun eitjes te leggen. Terug naar het woud, dat enkel en alleen kan bestaan dankzij de waterdamp van de warme Agulhasstroom, honderden kilometers verderop in de Indische Oceaan.
Al kan het ook prima het Vlinderwoud worden genoemd, weten we inmiddels. Na de hevige regenval komen gigantische aantallen vlinders bijeen. Zodra hun vleugels droog zijn, zoeken ze het luchtruim op met als doel het vinden van een partner.Maar hoe doe je dat in zo’n dichtbegroeid bos? Er mogen dan duizenden soortgenoten in de buurt zijn, het is voor de insecten te moeilijk om elkaar daadwerkelijk te vinden. En dus zoeken ze het hogerop. Flink hogerop. De vlinders fladderen stroomopwaarts op zoek naar hoger gelegen grond. Soms moeten ze hier urenlang voor vliegen. Uiteindelijk zijn ze in de enige open ruimte die er is: de boomloze top van Mount Mabu.
Hier, hoog boven het dichte woud, ontstaat een heus vlinderbal. Tientallen soorten – en honderden vlinders tegelijk – fladderen om elkaar heen en hebben alle ruimte om elkaar het hof te maken. Een even sierlijk als adembenemend schouwspel.
De strategie van het mannetje is simpel: vlieg hoger en sneller dan de rest. En alleen dan maakt hij kans een wijfje voor zich te winnen. Dit spectaculaire samenkomen is een paar jaar geleden pas voor het eerst ontdekt. Het ritueel vindt elke ochtend plaats, een half uur lang en slechts enkele weken per jaar.Na het paren keren de vrouwtjes terug naar het regenwoud om daar hun eitjes te leggen. Terug naar het woud, dat enkel en alleen kan bestaan dankzij de waterdamp van de warme Agulhasstroom, honderden kilometers verderop in de Indische Oceaan.