We hebben een nachtvlucht, dat scheelt een overnachting en compenseert ook de jetlag al weer een beetje. Eenmaal ingestapt hoor ik de gezagvoerder over de weersverwachting en die is niet zo best. Tijdens de vlucht is dat zeker merkbaar: turbulentie.
Het vliegtuig schudt af en toe behoorlijk. Ik vlieg al met wat minder plezier door de vliegrampen afgelopen jaar en ik sta daar ook regelmatig even bij stil. Even lekker slapen is er ook niet bij voor mij. We vliegen vlak langs onweerswolken, indrukwekkend flitsende kolossen. Ik maak Ingrid er voor wakker: "Je moet nu echt even naar buiten kijken." We vallen weer half in slaap. Het vliegtuig ploegt een weg door de woelige atmosfeer.
In Dubai worden we opgewacht voor een transfer. Meestal redden we ons prima met openbaar vervoer, maar de aankomst was wel erg vroeg deze keer. Onze chauffeur brengt ons naar het hotel, onderweg zijn we onder de indruk van de skyline van deze stad terwijl de zon opkomt.
Bij het hotel aangekomen: verkeerde hotel. Holiday Inn is een grote keten. We krijgen dus nog een half uurtje skyline te zien.
We zijn zo vroeg dat onze kamer nog niet klaar is. "Of we even wat anders kunnen gaan doen?" vraagt de vriendelijke receptionist. We zijn bekaf maar proberen het strand te vinden, daar kunnen we wel even gaan zitten. De temperatuur stijgt zeer snel en er is weinig schaduw.
Het strand is niet toegankelijk want deze blijkt te worden verbouwd. Daarom gaan we maar weer eens kijken bij het hotel. De kamer is gelukkig gereed en daar vallen we als een blok in slaap. Als het 's middags wat koeler is (32 graden) gaan we eens kijken hoe het openbaar vervoer hier werkt. Het werkt net als onze OV-chipkaart, alleen: hoe herken je de bushokjes? 
We nemen een bus die vlak bij Palm Jumeirah zou moeten stoppen. Op weg naar het palmeiland blijkt dat we te vroeg zijn uitgestapt en dat we vijf kilometer verderop moeten zijn. 
Dat geeft overigens het voordeel dat we nu vlak bij een andere bezienswaardigheid zijn: de Burj al-Arab. Samen met een grote groep mede-toeristen vergapen we ons aan dit prachtige hotel.
We lopen verder in de brandende zon. Na twee kilometer komen we uit in de Mall of the Emirates met wel meer dan duizend shops onder een dak. We eten een Libanese maaltijd 
en krijgen ons bordje niet leeg. Amerikaanse hoeveelheden, bommetje vol en het bord lijkt onaangeroerd. Zonde, want meenemen kan niet.
Terug naar het hotel gaat de bus een andere kant op dan verwacht. Wij springen eruit en komen in een leuk straatje vol shops maar moeten toch nog twee kilometer lopen naar het hotel. Dat moet efficiënter kunnen... 
In Dubai worden we opgewacht voor een transfer. Meestal redden we ons prima met openbaar vervoer, maar de aankomst was wel erg vroeg deze keer. Onze chauffeur brengt ons naar het hotel, onderweg zijn we onder de indruk van de skyline van deze stad terwijl de zon opkomt. Bij het hotel aangekomen: verkeerde hotel. Holiday Inn is een grote keten. We krijgen dus nog een half uurtje skyline te zien.
We zijn zo vroeg dat onze kamer nog niet klaar is. "Of we even wat anders kunnen gaan doen?" vraagt de vriendelijke receptionist. We zijn bekaf maar proberen het strand te vinden, daar kunnen we wel even gaan zitten. De temperatuur stijgt zeer snel en er is weinig schaduw.
Het strand is niet toegankelijk want deze blijkt te worden verbouwd. Daarom gaan we maar weer eens kijken bij het hotel. De kamer is gelukkig gereed en daar vallen we als een blok in slaap. Als het 's middags wat koeler is (32 graden) gaan we eens kijken hoe het openbaar vervoer hier werkt. Het werkt net als onze OV-chipkaart, alleen: hoe herken je de bushokjes?
We nemen een bus die vlak bij Palm Jumeirah zou moeten stoppen. Op weg naar het palmeiland blijkt dat we te vroeg zijn uitgestapt en dat we vijf kilometer verderop moeten zijn. Dat geeft overigens het voordeel dat we nu vlak bij een andere bezienswaardigheid zijn: de Burj al-Arab. Samen met een grote groep mede-toeristen vergapen we ons aan dit prachtige hotel.
We lopen verder in de brandende zon. Na twee kilometer komen we uit in de Mall of the Emirates met wel meer dan duizend shops onder een dak. We eten een Libanese maaltijd en krijgen ons bordje niet leeg. Amerikaanse hoeveelheden, bommetje vol en het bord lijkt onaangeroerd. Zonde, want meenemen kan niet.
Terug naar het hotel gaat de bus een andere kant op dan verwacht. Wij springen eruit en komen in een leuk straatje vol shops maar moeten toch nog twee kilometer lopen naar het hotel. Dat moet efficiënter kunnen...