Dag 1 – Sawatdi Kha Bangkok

Eigenwijs als we zijn, willen Arnoud en ik met het openbaar vervoer naar het hotel dat we hebben geboekt. Prima dat we dat proberen, maar we komen er al snel op terug. De Skytrain vanaf het vliegveld brengt ons halverwege. Eenmaal op het metrostation wordt het te ingewikkeld. We besluiten een taxi te nemen.

Tip: lees je goed in over het gebruikelijke tarief voor een taxi. Wij worden namelijk flink opgelicht en zijn nog te bedeesd — "huh klopt dat? geen idee kun jij snel rekenen? ehm…" — om stennis te schoppen.

Nou ja, het moet je toch een keer overkomen. We leggen bijna 80 euro neer voor een taxirit van 20 minuten blijkt achteraf, als we het in alle rust narekenen.

Maar. We staan nu wel bij ons eerste hotel. Rambuttri Village heeft een zwembad op het dak en dat is meer dan fijn. Even afkoelen, letterlijk en figuurlijk. Verwacht niet teveel van de kamers, maar er is airco, een prima ontbijtbuffet en het valt net buiten de drukte van Khao San Road. We springen nog even het zwembad in voordat we het nachtleven gaan verkennen.

's Avonds: Chang, cocktails en nog meer Chang

Eerste indruk van Bangkok: heftig, gezellig, druk.

We eten bij een van de food stalls aan Rambuttri Road. Simpel, maar o zo lekker. Een spicy curry en een bananenpannenkoek. Vervolgens zijn we naar de levendige Khaosan Road gelopen. Bij een van de vele cafés ploffen we neer op een terras met gekleurde lampjes.

Heerlijk om de menigte voorbij te zien lopen. Thaise straatverkopers, toeristen, de muziek die door de straten klinkt: je verveelt je geen moment.

Het duurt niet lang tot we in gesprek raken met "buren" Tyler en Andy, die voor het eerst in Bangkok zijn. De Changs (Thais bier) blijven komen, deze smaken goed in de hitte van de avond. Wanneer een straatverkoper voor de zesde (!) keer langsloopt met een geroosterde schorpioen, kan Tyler geen nee meer zeggen. De aanhouder wint wanneer de drank in de man is, dus hij koopt een schorpioen en eet 'm op.

Go go go go go, scandeert het halve terras. Ook ik hap een schaartje mee.

Zoals verwacht is de schorpioen voor niets gestorven, want het is een hapje verschroeid schild dat je naar binnen werkt. Hm.

We doen nog verschillende clubs en bars aan — ons clubje groeit gestaag en Khao San Road doet zijn naam eer aan. Overal waar je kijkt gaan emmers vol mixdrank rond, luide muziek schalt en wanneer het begint te regenen wordt er gedanst op straat. Om 3 uur 's nachts taaien Arnoud en ik af. Het is mooi geweest. Het is tijd om het echte Thailand te gaan verkennen.

Beetje jammer dat de kater flink inslaat de volgende dag. 😉