Na zo'n veertien uur vliegen - en een tussenstop op Dubai - komen we aan in de miljoenenstad Hongkong. Alles verloopt voorspoedig en snel. Niks lijkt mis te kunnen gaan. Toch?
De reis is lang. Eerst hebben we een vlucht van Amsterdam naar Dubai. Lange tijd is er niks te zien vanuit het vliegtuig. Opeens zien wij een zee aan lichtjes in de nacht: Dubai slaapt nooit.
Midden in de nacht maakt de gezagvoerder mijn dag met zijn melding: "Het is 25 graden in Dubai." De winter in Nederland is daarmee voorbij en ik juich van binnen. Overigens gaan we niet eens naar buiten: pas op de terugweg gaan we Dubai bezoeken.
De stewardessen van Emirates hebben ons volgestopt met koekjes - de andere passagiers mogen er maar één - dus het leven is goed. Als we in Dubai moeten overstappen voor de vlucht naar Hongkong, gaat een alarm keihard af. Blijkbaar geen probleem: alle procedures gaan gewoon door.
In Hongkong sla ik mijn paspoort open: kom maar op met die stempel! Een stempel krijgen we niet: alleen een klein papiertje als bewijs dat we hier mogen verblijven. Dat papiertje moet je bewaren in het paspoort en mag je officieel niet kwijtraken. Blijkbaar is het niet zo'n probleem als dat wél gebeurt. Als we later naar Shenzhen gaan en het vliegtuig nemen naar Manila vinden we bij de grensovergangen papiertjes van anderen op de grond.
Dan snel op zoek naar avondeten... Dat valt niet mee en dat komt, omdat we op de Europese manier zoeken naar restaurants. Normaal gesproken kijk je op ooghoogte en zie je allerlei etalages op de begane grond.
Daar zijn gebouwen voorzien van een groot bord. Daarop staan alle restaurants en de bijbehorende etages. Je neemt vervolgens de lift, bijvoorbeeld naar de elfde verdieping, en daar vind je het restaurant waar je naartoe wilt. Als je dat eenmaal weet, dan vind je flats vol eten... Weet je dat niet, dan blijf je waarschijnlijk zoeken.
We zijn er ook snel achter dat Hongkong niet alleen maar wolkenkrabbers heeft en drukke straten. Op de kaart vinden we veel groene stukken: eilanden en natuurgebieden. Hier gaan we vast een mooie tijd beleven.
Midden in de nacht maakt de gezagvoerder mijn dag met zijn melding: "Het is 25 graden in Dubai." De winter in Nederland is daarmee voorbij en ik juich van binnen. Overigens gaan we niet eens naar buiten: pas op de terugweg gaan we Dubai bezoeken.De stewardessen van Emirates hebben ons volgestopt met koekjes - de andere passagiers mogen er maar één - dus het leven is goed. Als we in Dubai moeten overstappen voor de vlucht naar Hongkong, gaat een alarm keihard af. Blijkbaar geen probleem: alle procedures gaan gewoon door.
Voor we het weet staan we op de luchthaven van Hongkong, samen met massa's mensen.Niemand lijkt stil te staan en iedereen lijkt te weten waar hij heen moet. Ongelooflijk hoe in korte tijd zoveel mensen in beweging zijn en dat alles zo snel verloopt.
In Hongkong sla ik mijn paspoort open: kom maar op met die stempel! Een stempel krijgen we niet: alleen een klein papiertje als bewijs dat we hier mogen verblijven. Dat papiertje moet je bewaren in het paspoort en mag je officieel niet kwijtraken. Blijkbaar is het niet zo'n probleem als dat wél gebeurt. Als we later naar Shenzhen gaan en het vliegtuig nemen naar Manila vinden we bij de grensovergangen papiertjes van anderen op de grond.
Met de trein naar het stadshart
Op de luchthaven van Hongkong is een rechtstreekse verbinding met het stadshart. Als we die trein eenmaal hebben gevonden, twijfelen we of we niet per ongeluk in de eerste klas-coupé zijn beland. Maar nee, die mooie inrichting hoort zo. In razendsnel tempo -tussendoor overstappen op de metro- zijn we al bij onze accommodatie. Het is even zoeken: ergens hoog in een gebouw waar ook nog meerdere hostels zijn gevestigd. We krijgen een sleutel van een pand dat een aantal straten verderop ligt.Dan snel op zoek naar avondeten... Dat valt niet mee en dat komt, omdat we op de Europese manier zoeken naar restaurants. Normaal gesproken kijk je op ooghoogte en zie je allerlei etalages op de begane grond.
In Hongkong -waar natuurlijk veel meer hoogbouw is- moet je ook de hoogte in om te kunnen eten.
Daar zijn gebouwen voorzien van een groot bord. Daarop staan alle restaurants en de bijbehorende etages. Je neemt vervolgens de lift, bijvoorbeeld naar de elfde verdieping, en daar vind je het restaurant waar je naartoe wilt. Als je dat eenmaal weet, dan vind je flats vol eten... Weet je dat niet, dan blijf je waarschijnlijk zoeken.We zijn er ook snel achter dat Hongkong niet alleen maar wolkenkrabbers heeft en drukke straten. Op de kaart vinden we veel groene stukken: eilanden en natuurgebieden. Hier gaan we vast een mooie tijd beleven.
