Hoera, we zijn in de Filipijnen! Wat nu?

Met de lange wandeltocht van gisteren nog in de benen, zijn René en ik vroeg opgestaan. We gaan Hongkong verlaten. Met het openbaar vervoer gaan we op pad: via de snelweg wandelen naar de metro, instappen, overstappen, nog een keer overstappen en uitstappen.

Toch nog sneller dan verwacht staan we bij de incheckbalie van Philippine Airlines. Tijd voor een nieuw avontuur! Al zullen we Hongkong gaan missen.

Dag Hongkong en Hallo Manila!

Nou ja, eerst nog een stuk vliegen natuurlijk en dat duurt toch nog langer dan verwacht. De vlucht zit helemaal vol en het duurt een tijd voordat iedereen daadwerkelijk in het vliegtuig zit.

Na zo'n twee uur landen we op luchthaven Manila Ninoy Aquino International Airport, terminal 2. Dit gedeelte van de luchthaven oogt wat klein en krap – met de Paasdagen in zicht is het ook vrij druk – maar bij de Immigratiedienst verloopt alles voorspoedig: verrassend snel krijgen we een 'visa on arrival' in ons paspoort gestempeld. We zijn klaar om te gaan. Jeffrey, een van onze Filipijnse vrienden, staat buiten op ons te wachten en het enige dat nu nog 'even' moet, is de bagage ophalen…

De bagageband blijkt veel te klein voor die absurde hoeveelheid koffers uit onze volle vlucht.

Hele huishoudens en serviezen zien we ronddraaien – en vastlopen – op een compact stukje bagageband. Later begrijp ik dat het vooral komt doordat Filipino's vaak lang van huis zijn om bijvoorbeeld te werken in een ander land en daarom veel meenemen. Logisch dus dat er zoveel koffers en tassen op die bagageband terechtkomen. Na een uur zien we dan toch onze backpacks op de bagageband ploffen.

We worden verwelkomd met een gulle lach, waardoor de bagage-perikelen al snel worden vergeten. In Manila is het warm en druk, maar in Jeffreys auto draait de airconditioning. Zelfs de files vind ik nu een feest van herkenning. Het voordeel is dat we in ieder geval de mogelijkheid hebben om lekker lang bij te praten in de auto. We hebben elkaar al bijna vijf jaar niet gezien, maar het voelt alsof ik eigenlijk niet zo lang ben weggeweest.

We rijden naar de wijk Makati. René en ik hebben hier een paar overnachtingen geboekt in het Z Hostel. Bij onze accommodatie nemen we voorlopig afscheid van Jeffrey; hij moet terug naar zijn werk en is al behoorlijk verlaat. Bliksemsnel maken we nog een selfie: heerlijk wazig door alle haast, maar we zijn nog steeds te zien.

Overmorgen hebben we met de groep afgesproken. Ik kan niet wachten om iedereen te zien. Het Z Hostel heeft een relaxte sfeer en de mensen zijn ontzettend vriendelijk. Het is goed om weer terug te zijn in Manila.

Even een reis uitstippelen valt niet mee...

We zijn er! Maar wat gaan we verder doen? Tijdens onze reisvoorbereidingen hield ik mij vooral bezig met de vraag 'Hoe kom je in een aanmerking voor een visum in Shenzhen?' Dat is gelukt, maar voor nu hebben we eigenlijk bijna niks geregeld.

Mij lijkt het fantastisch om naar Palawan te gaan of een excursie naar Taal Volcano te ondernemen, maar het is bijna weekend. Dan gaan ook de Filipino's zelf op pad.

Tip: als je naar de Filipijnen gaat, bedenk dan dat de week voor Pasen de allerdrukste periode is.

Van tevoren had ik dus bedacht dat ik een hele handige reisperiode had uitgekozen: lekker weg uit Nederland als het nog koud is en net vóór de warmste periode in de Filipijnen. Maar inmiddels is het bijna Pasen: in de Filipijnen is dat de belangrijkste periode van het jaar, waarbij er veel wordt gereisd. Nu ben ik iets minder trots op mezelf. Met de Holy Week in zicht is deze 'geweldige' planning helemaal niet zo prachtig. Oeps.

Een andere uitdaging biedt de veiligheid: kunnen we overal komen in de Filipijnen? Vanuit de officiële reisinformatie is het wat lastig om echte conclusies te trekken. Wat wél meteen duidelijk is: het zuiden van de Filipijnen (Mindanao) is roodgekleurd op de kaart van de Rijksoverheid. Dat is sowieso onveilig en een no-go.

Panglao Island (een schiereiland bij Bohol), Siquijor, de kust bij de eilanden Negros en Bohol zijn allemaal oranje gekleurd wat staat voor 'alleen noodzakelijke reizen'. Zelfs Palawan (waar wij niet naartoe gaan, maar heel veel andere toeristen wel) heeft oranje stukken op de kaart.

Nog een tip: check altijd de laatste ontwikkelingen.

Aangezien we toch graag naar Negros willen gaan, op dat eiland willen we ook een Filipijnse vriend opzoeken, vragen we aan meerdere Filipino's die we kennen hoe de situatie is. Op basis van hun antwoorden besluiten we dit te doen: we bezoeken Bohol (en Panglao Island), Cebu (dat wel gewoon geel is), Negros en Siquijor!

Een tikje eigenwijs voelt het wel om in de omgeving van oranje gebied te zijn; iets wat ik normaal gesproken zou afraden. Na onze reis door de Filipijnen is overigens het reisadvies aangepast voor de gebieden die wij hebben bezocht: van oranje naar geel. Dus feitelijk gezien zijn we uiteindelijk toch niet in de oranje delen geweest.

Een vlucht naar Palawan blijkt niet echt haalbaar: het lijkt er namelijk op dat iedereen dit weekend naar Palawan gaat. Op de website van Cebu Pacific ontdekken we een betaalbare vlucht naar Bohol. Snel boeken dus. Als de betaling bijna afgerond is blijkt de vlucht 30 euro duurder. Grmbl, opnieuw het boekingsproces in en niet meer naar de prijs kijken. We gaan in ieder geval naar Bohol!



Onze eerste avond in Manila eindigen we in stijl: met een biertje in de hand op het dakterras van het Z Hostel. Een aantal gebouwen worden uitgelicht en daar hebben we een mooi uitzicht op. Ik kijk of ik de Holiday Inn Galleria kan spotten, het hotel waar ik in 2013 een maand verbleef voor mijn werk, maar kan het niet vinden. Het is in ieder geval goed om weer terug te zijn.