Deze ochtend hebben we een koffie-date met een vriend uit Groningen en drinken americano's in een hippe tent. We vergeten bijna dat we in China zitten. Alhoewel?
De taalbarrière speelt ons letterlijk parten. Als we aangeven dat we een wafel willen, verwachten we een partje te krijgen uit die enorme taart die er staat. We krijgen echter alledrie een eigen taart die eigenlijk uit vier wafels bestaat, heel veel aardbeien en twee bollen ijs… Lekker en voedzaam.Tot het avondeten zitten we wel vol, denk ik. Dat is niet echt handig, want er staat een bezoek aan Dong Men Pedestrian Street op de planning: een drukke winkelstraat met een grote overdekte foodmarket. We duiken de metro in.
Het is vertrouwd om een bekende te ontmoeten en het is vooral fantastisch om met ons drieën in Shenzhen te kunnen zijn: een stad die René en ik nog niet zo goed kennen – we zijn er nog geen dag nu – maar onze vriend des te meer. Hij verblijft hier al een tijd en weet de bezienswaardigheden goed te vinden.
Als lange Europeanen vallen we aardig op in het straatbeeld. In de metro kunnen we niet helemaal rechtop staan. In het winkelgebied van Dong Men Pedestrian Street kijken we onze ogen uit. Hier is iedereen...
Klappen blijkt een beroep
Het is niet alleen druk, maar ook lawaaierig. Voor de deur van een kledingzaak staan vrouwen, gehuld in de kleding die de winkel verkoopt, de hele dag met hun handen te klappen om de aandacht van het winkelend publiek te trekken.Wij gaan snel naar de overdekte foodmarket waar ontzettend veel stalletjes met eten blijken te zijn: verse groentes, fruit, vlees, geuren en een gezellige sfeer. Het is zelfs mogelijk om 'hotpot' te eten, wat een populaire bezigheid is in China. Het doet mij aan fonduen denken. Het eten (groente of vlees) bereid je zelf in een pannetje bouillon. Het is volgens mij – net als bij gourmetten en fonduen het geval is – echt zo'n activiteit dat je met een gezelschap doet. Het ziet er gemoedelijk uit.
Het liefst zou ik alles willen proeven op deze markt, maar dat gaat niet lukken met die enorme wafel in de maag. We gaan daarom voor de jianbing: een Chinese crêpe, gevuld met augurk, koriander, een saus en kruiden. Dat is niet te zwaar en smaakt prima.In de voetsporen van Ruben Terlou
Voordat René en ik vertrokken uit Nederland, was het programma Door het hart van China op televisie waarin Ruben Terlou o.a. een bezoek bracht aan het oude stadsdeel van Shenzhen. In dit gebied wordt de hoogste toren van de wereld gebouwd (hoger dan de Burj Khalifa in Dubai). De voorspelling is dat dit deel van Shenzhen enorm gaat veranderen.We dwalen door de nauwe straten van dit unieke stadsdeel en laten ons onderdompelen in alle geuren, kleuren, sfeer en bedrijvigheid. Ook hier: een overvloed aan groente, fruit, vis en vlees. Wat een bijzondere plek is dit en wat vreemd om te bedenken dat deze straten er binnenkort – misschien wel binnen enkele maanden – totaal anders uit komen te zien. We maken dan ook een grote hoeveelheid foto's om dit alles vast te kunnen leggen.
's Avonds kan ook de partner van onze vriend erbij zijn. Zij heeft geregeld dat we nu met ons vieren in een hot pot restaurant zitten waar ze alleen maar vegetarische producten hebben. Gezellig en superhandig. Zonder haar hadden we nooit kunnen bedenken dat we op deze plek hadden kunnen eten. Alle aanduidingen staan namelijk in het Chinees en communiceren in het Engels is in Shenzhen lang niet altijd mogelijk.
Hot pot vergt wat handigheid
We krijgen allemaal een eigen pannetje dat je zelf kunt vullen met groentebouillon. Er zijn allerlei smaken bouillon: van hartig tot pittig. Er is een overdaad van allerlei soorten tofu, exotische champignons en wederom, heel veel verschillende soorten groente. Die enorme variatie heb ik in Nederland nog nooit zo meegemaakt. Van veel etenswaren weet ik niet eens de naam, maar alles smaakt heerlijk.Naast een eigen pan, heeft iedereen een eenpersoons-kookplaatje tot zijn beschikking. Met de mijne ontwikkel ik een knipperlichtrelatie: uit-aan-uit-aan. De vriendelijke man naast mij doet diverse pogingen om mijn kookplaatlampje weer tot leven te wekken. Met wisselend succes. Gelukkig heeft het niet echt gevolgen voor mijn maaltijd, behalve dat de bereiding soms wat langer duurt.
Daarnaast is het even oppassen: na verloop van tijd is de bouillon in het pannetje verdwenen. Als je dat vergeet aan te vullen, kan de boel aardig gaan roken. Hoe dan ook: hot pot is zeker een aanrader om een keer te doen als je in China bent.Het is een bijzondere ervaring om de smaken van Shenzhen te mogen proeven.
