Het grote plein – Piazza San Pietro – voor de basiliek en de straat ernaartoe zien dan zwart van de mensen. De bewaking is gigantisch, net als het wapenarsenaal dat de bewakers bij zich dragen.
De basiliek werd tussen 1506 en 1626 over de toen bestaande kerk heen gebouwd en is later bewerkt met marmer uit het Colosseum, dat toen al eeuwen geen functie meer had. Iedereen die Rome bezoekt, bezoekt ook Basilica di San Pietro. Het is er dus druk. Zeker in het weekend en dus wanneer de Paus spreekt, kan je beter iets anders doen. Al heeft het ook wel wat om dit massale mee te maken.
In een soort file loop je richting de ingang van de basiliek. Eenmaal binnen gaat het wel. De oh’s en ah’s die je hoort, zijn terecht. Het leukste is eigenlijk bovenop de Sint Pieter. Het uitzicht over heel Rome is adembenemend. Voor je bij de top bent – dat is wel ruim 500 treden via soms nauwe haast onmogelijke passages – kom je bij de koepel. Deze zit op 200 treden en is in tegenstelling tot de top met de lift te bereiken. De mozaïeken aan de binnenkant van de koepel zijn mooi en met een blik naar beneden besef je pas hoe hoog je eigenlijk bent.
Om de top en de koepel te bereiken, betaal je een meerprijs. Zes euro voor de mensen die alles te voet doen. Acht euro voor mensen die bij het eerste deel de lift gebruiken. Neem een flesje water mee en vergeet vooral je camera niet!
Belangrijkste tip – al geldt dat voor alles wat je gaat doen in Rome – koop je entreekaartje vooraf. Die kun je gewoon thuis printen en scheelt behalve gedoe in Rome, ook erg lange wachttijden.
Pompeï in Napels
