In de bus naar Pokhara. Ritje van uurtje of 8 en ja, dames en heren, dat doen wij voor de lol! Tweede volle dag in Nepal en ik moet jullie nog vertellen over de traditionele lijkverbranding van dag één. Lijkverbranding? Inderdaad! Even terug naar de stadsbus, verkeersgekte en gisteren.
We stappen maar uit. Binod ziet een wisselkantoor en ik wil van m'n dollars af. Langzaam oversteken en wisselen maar... Nope, toch niet. Er zitten scheurtjes in de dollars en dan wil men ze niet ruilen.
Zoals vermeld, onze gids is hindoe. En terwijl boeddhisme door yoga, meditatie en retraites inmiddels naast islam en christendom een plekje heeft verworven in mijn westers denken, van hindoeïsme kende ik alleen de hoofdlijnen. En nu dus wat Binod me heeft verteld over de Pashupatinath tempel.
We betalen voor een ticket en gaan dan het terrein op. We beklimmen enkele trappen terwijl we de eerste tempels aan onze rechterhand als een opstapje zien naar het betere werk. Deze zijn nogal vervallen en zo. Liefst 1500 jaar oud, vandaar.
We lopen meer trappen op en af en verschillende apen schieten her en der de straat over.
Net als de Sadhu's, de heilige mannen, leven ze van de giften van gelovigen en toeristische bezoekers. Beiden lijken vaste bewoners van het complex rond de Pashupatinath tempel. In het Sleshmantak-woud vinden geliefden elkaar en schuilen stelletjes samen tegen de boze buitenwereld, in navolging van de god Shiva die millennia geleden in hetzelfde bos zijn geliefde ontmoette. Alle tempels in het complex zijn ter ere van Hem en het geheel is de belangrijkste Hindoe plaats in Nepal.
Zo ook de lijkverbranding, een indrukwekkend hindoe ritueel aan de Bagmati rivier. Ik persoonlijk was bijzonder onder de indruk van de verschillende stadia van afscheid nemen. Het wassen, de aankleding, de rol van de familie en uiteindelijk de crematie.En wat het voor mij nog indrukwekkender maakte was, naast het commentaar van Binod, het feit dat vijf jongetjes zwommen en plezier maakten in diezelfde rivier, op nog geen 25 meter van een crematie. Cirkel van het leven, leek iedereen op dat moment te snappen en te accepteren.
We namen daarna (voor een paar dagen) afscheid van Binod. In Dhulikhel zien we hem weer.
Belinda en ik nemen een taxi, terug naar het hotel en pakken in het avondlicht nog even de Stupa mee op onze weg naar weer een heerlijk maal bij Garden Kitchen. Het regent ondertussen, een welkome verfrissing spoelt het stof van de stad en trekt de hitte uit ons lichaam. Nog even een stukje schrijven en dan een knipoog naar de stad. Morgen een 8 uur in de bus naar Pokhara.
Bye Kathmandu, see you soon!