We gaan wederom verhuizen, van een prachtige toeristische plek naar een onbekend oord: Mataram, de hoofdstad van Lombok. Mataram zou authentiek zijn.
Als we met de boot oversteken, worden we met een bus naar de stad gebracht. Bij de haven staat echter geen bus, het busstation is een kilometer verderop. We zijn aangewezen op de paardenkar. Dat kost 100000 Rupia en compenseert de korting die we op het bootticket hebben afgedwongen. 
Ik zie geen reden dat het busje ons niet in de haven kon ophalen.Het is een gammele bus, alleen de chauffeur kent het trucje om de deuren open te krijgen door de bekleding aan de binnenkant los te halen en ergens aan te morrelen. Het handvat aan de buitenkant hangt er los bij.
Er rijden meer toeristen mee, gezellig. Onderweg kunnen we een excursiedealtje sluiten want de chauffeur heeft ook een toeristenbureautje. Veel te duur waarschijnlijk, maar we hebben ook weinig zin om weer op zoek te gaan naar het goedkoopste.
Zoeken had niet gehoeven, blijkt als we bij ons guesthouse zijn. Er wordt aangeklopt: een excursieverkoper aan de deur. Van het guesthouse hebben wij ook al een pakket folders meekregen.
We gaan in ieder geval een dagje toeren in Noord Lombok. Morgen vertellen wij meer hierover, althans...
We hebben iets gedaan wat van de GGD absoluut niet mocht: eten bij een authentiek stalletje op straat. Tempeh met rijst, soort van gefrituurde aubergine en scherpe sausjes. Geen bestek aanwezig. We moesten met de handjes eten. Het was wel erg lekker.
De ORS staat klaar, diarreeremmers hebben we niet en we gaan morgen op excursie...
