08.00 ontbijt: tosti's met chocolade gevuld en bestrooid met geraspte kaas en hagelslag (???) We gaan op excursie naar de watervallen. Hiervoor moeten wij bijna drie uur rijden.
Onderweg komen we langs Monkey Forest. Er zitten allemaal aapjes langs de weg. Ze zijn totaal niet bang voor mensen. Ze stoeien met elkaar en spelen met door mensen achtergelaten rommel.
Bij de watervallen aangekomen krijgen we een local guide toegewezen. Hij weet precies waar we langs moeten. Het is een flinke wandeling. We lopen door een rotsachtig gebied en deels door ijskoude beekjes.
Er zijn twee watervallen. De eerste waterval is dertig meter en de tweede ruim veertig meter. De gids geeft aan dat er wel gezwommen kan worden, maar niet te dicht bij de waterval. De stroming is daar zo sterk dat je diep onder water kunt komen.
Recent was er nog een ongeval, vertelt de gids. Toch zie je toeristen die niet luisteren. Wij gaan daarom maar braaf een beetje pootje baden en raken daarvan al doorweekt. Dat komt door de nevel die van de waterval afkomt.
We nemen een enorm risico door alleen al in dit water te staan. Althans, volgens de GGD is het niet verstandig om in zoet water te zwemmen: er zitten wormpjes in die je huid binnendringen en je van binnenuit helemaal opvreten. Alleen Nederland heeft blijkbaar een GGD, gezien de hoeveelheid toeristen in het water.
We lunchen nog wat. Veilig bij een restaurantje, de tafels zijn brandschoon en dus GGD-proof (hoewel we dus nu niet zien wat er in de keuken gebeurt). Het uitzicht is prachtig, we kijken naar de rijstvelden. Dit uitzicht bij het traditionele eten wakkert het Conimex-gevoel bij ons aan.
's Avonds gaan we weer langs de kraampjes in Mataram. Er is iemand die broodjes bakt met een laagje kaas. Dat lijkt ons prima, want de malariapil moet met een vette hap genuttigd worden. De broodjes zijn echter erg zoet en een beetje cake-achtig. Ze zijn ook verkrijgbaar met chocolade en hagelslag...
Bij de watervallen aangekomen krijgen we een local guide toegewezen. Hij weet precies waar we langs moeten. Het is een flinke wandeling. We lopen door een rotsachtig gebied en deels door ijskoude beekjes.Onder een waterval staan, dat staat op mijn bucket list.
Er zijn twee watervallen. De eerste waterval is dertig meter en de tweede ruim veertig meter. De gids geeft aan dat er wel gezwommen kan worden, maar niet te dicht bij de waterval. De stroming is daar zo sterk dat je diep onder water kunt komen.
Recent was er nog een ongeval, vertelt de gids. Toch zie je toeristen die niet luisteren. Wij gaan daarom maar braaf een beetje pootje baden en raken daarvan al doorweekt. Dat komt door de nevel die van de waterval afkomt.
We nemen een enorm risico door alleen al in dit water te staan. Althans, volgens de GGD is het niet verstandig om in zoet water te zwemmen: er zitten wormpjes in die je huid binnendringen en je van binnenuit helemaal opvreten. Alleen Nederland heeft blijkbaar een GGD, gezien de hoeveelheid toeristen in het water.
We lunchen nog wat. Veilig bij een restaurantje, de tafels zijn brandschoon en dus GGD-proof (hoewel we dus nu niet zien wat er in de keuken gebeurt). Het uitzicht is prachtig, we kijken naar de rijstvelden. Dit uitzicht bij het traditionele eten wakkert het Conimex-gevoel bij ons aan.
's Avonds gaan we weer langs de kraampjes in Mataram. Er is iemand die broodjes bakt met een laagje kaas. Dat lijkt ons prima, want de malariapil moet met een vette hap genuttigd worden. De broodjes zijn echter erg zoet en een beetje cake-achtig. Ze zijn ook verkrijgbaar met chocolade en hagelslag...