Op weg naar Bali. We hebben een tour geboekt bij een toeristenbureautje. Via Bromo en Ijen.
Alles ingepakt, ontbijtje wordt bij onze kamer geparkeerd. Was ook wel weer een fijn hotel met een mooie kamer.
We worden opgepikt door de chauffeur voor een busritje naar Bromo. Tien uur! Dat wordt afzien.
Om in Indonesië voorspoedig te kunnen reizen, is het hebben van een toeter minstens zo belangrijk als een rem. In het verkeer zijn er geen regels. Meer dan 100000 brommers passeren, links én rechts inhalen. En flink wat regenbuitjes tussendoor.
Voordat we naar Indonesië vertrokken, zagen we een beetje op tegen de lange vliegreis. Dat kwam vooral, omdat er een aantal verschrikkelijke vliegtuig-ongelukken in het nieuws zijn geweest. In Indonesië raakt de angst om te vliegen op de achtergrond, als er op dezelfde weghelft op volle snelheid een tegenligger op ons afkomt. Onze chauffeur kan niet meer uitwijken. De bestuurder van de bus die wij zojuist hebben ingehaald, heeft namelijk besloten om naast ons te rijden. 
Op het laatste moment gaat de tegenligger toch nog aan de kant en slaakt iedereen een zucht van verlichting. Dit scenario beleven wij meerdere keren. Statistisch gezien is deze busreis dus veel gevaarlijker dan vliegen. Op sommige plekken staan er zelfs mensen aan de kant van de weg grafstenen te verkopen; wij zien een causaal verband.
Tegen acht uur 's avonds komen we aan. We zijn meer dan tien uur onderweg geweest. Dan blijkt dat we er toch nog niet zijn. Bij een tourbureautje moeten we nog van bus wisselen. Een hele oude dieselbus komt met een hoop kabaal aanzetten. Blijkbaar omdat alleen deze de steile heuvels aankan. Na een uur in deze attractie komen we wel uit bij het hotel.
Prachtig uitzicht, maar het is al donker. Het hotel is op 2100m hoogte en dat merken we. Het chipszakje staat bol vanwege de lagere luchtdruk. We krijgen een eenvoudige, maar leuke kamer. Om 03:00 gaat de wekker en dan gaan we de Bromo vulkaan bekijken.
We worden opgepikt door de chauffeur voor een busritje naar Bromo. Tien uur! Dat wordt afzien.
Om in Indonesië voorspoedig te kunnen reizen, is het hebben van een toeter minstens zo belangrijk als een rem. In het verkeer zijn er geen regels. Meer dan 100000 brommers passeren, links én rechts inhalen. En flink wat regenbuitjes tussendoor.
Voordat we naar Indonesië vertrokken, zagen we een beetje op tegen de lange vliegreis. Dat kwam vooral, omdat er een aantal verschrikkelijke vliegtuig-ongelukken in het nieuws zijn geweest. In Indonesië raakt de angst om te vliegen op de achtergrond, als er op dezelfde weghelft op volle snelheid een tegenligger op ons afkomt. Onze chauffeur kan niet meer uitwijken. De bestuurder van de bus die wij zojuist hebben ingehaald, heeft namelijk besloten om naast ons te rijden.
Op het laatste moment gaat de tegenligger toch nog aan de kant en slaakt iedereen een zucht van verlichting. Dit scenario beleven wij meerdere keren. Statistisch gezien is deze busreis dus veel gevaarlijker dan vliegen. Op sommige plekken staan er zelfs mensen aan de kant van de weg grafstenen te verkopen; wij zien een causaal verband.
Tegen acht uur 's avonds komen we aan. We zijn meer dan tien uur onderweg geweest. Dan blijkt dat we er toch nog niet zijn. Bij een tourbureautje moeten we nog van bus wisselen. Een hele oude dieselbus komt met een hoop kabaal aanzetten. Blijkbaar omdat alleen deze de steile heuvels aankan. Na een uur in deze attractie komen we wel uit bij het hotel.
Prachtig uitzicht, maar het is al donker. Het hotel is op 2100m hoogte en dat merken we. Het chipszakje staat bol vanwege de lagere luchtdruk. We krijgen een eenvoudige, maar leuke kamer. Om 03:00 gaat de wekker en dan gaan we de Bromo vulkaan bekijken.