Dag 8 | Gevaarlijke hekjes bij de Bromo vulkaan

Dag 8 | Gevaarlijke hekjes bij de Bromo vulkaan

03.00: de wekker gaat. Na slechts een paar uur slaap is dat wreed. De jeep komt ons ophalen zodat we de zonsopgang bij de Bromo vulkaan kunnen meemaken. Ontbijt komt later wel (toch maar even wat bolletjes meenemen)...




Douchen? Laat ook maar. Geen tijd, en geen warm water...

Er wordt ons nog een warme jas (te huur) aangeboden. We weigeren beleefd met het argument dat we als Nederlanders lage temperaturen wel gewend zijn.

Een jeepje slingert ons in hoge vaart naar een hoger punt.
2700 meter moet genoeg zijn om een mooi fotootje te maken, maar we moeten eerst langs de merchandising... (pfff)



Aangekomen op het uitzichtplatform staan meer dan vijfhonderd mensen klaar. Nu nog vooraan zien te komen. Dat lukt makkelijk.
De sterrenhemel is indrukwekkend, een pallet schilderachtige kleuren ontvouwt zich achter de bergen en omdat het ietsje lichter wordt zien we dan ook dat de Bromo juist aan de andere kant van het platform zichtbaar is... Opnieuw proberen vooraan te komen dus.

De zoektocht naar de beste plaats

We staan nu bij een gammel hekje en maken een paar prachtige plaatjes. We voelen ons niet helemaal op ons gemak, want dit is niet zo'n veilig plekje om te staan. Dan horen we een doffe klap. Even verderop, bij een plaats waar het hek steviger leek, weet toch nog een toerist twee meter naar beneden te vallen. Er is paniek, maar de man maakt het goed.

In de buurt ontdekken we nog een iets beter plekje als we door een gat van een ander hek kruipen. Daar staan al een paar Japanners. Als deze plek massaal ontdekt wordt door de massa proberen we zo snel mogelijk weg te komen, hier staat namelijk geen hekje.




We lopen terug naar de jeep en gaan nu richting de Bromo vulkaan. Een grote woestijnachtige vlakte aan de voet van de vulkaan vult zich met jeeps en mannen met paarden. Je kunt te paard naar de vulkaan als je dat wilt. Wij lopen. Het laatste stukje met de trap. De zon is al een uurtje op en de warmte neemt toe.

Zonder hekje bij de krater



Bovenaan is een hekje. Fijn, want de diepte van de krater is nu heel erg goed te zien. Continu komt er rook (waterdamp) vrij. Het is mogelijk om helemaal langs de rand van de krater te lopen. Dat doen we maar niet, op sommige plekken is er maar een halve meter ruimte, zonder hekje. Er zijn overigens mensen die dat wel doen.

De handel ligt ook in die afgelegen vlakte niet stil. Behalve een warme jas krijgen we deze dag aangeboden: ansichtkaarten, koelkastmagneetjes, bloemboeketjes om te offeren in de vulkaan, een paard en banaantjes.



We ontbijten en gaan weer verder: naar Ijen. Ook een vulkanisch gebied. 's Avonds komen we aan bij de Arabica homestay. Hoewel de kamer eruitziet als een garagebox (waar ik zelf de spaarlamp heb gewisseld omdat de hotelmedewerker met trap er niet zelf bij kan) is de rest van het complex heel mooi. We gaan om 19.00 slapen want de wekker staat op 00:30 (ja echt).

0 reacties bij dit reisverhaal

Plaats als eerste een reactie

REISROUTE