Dag twee, we gaan maar even wat rustiger aan doen en bezoeken het Nationaal Monument. Er blijkt een rij van twee uur maar in het kader van rustig aan besluiten we dat toch te doen. En zo staan we tussen vele schoolklassen die eerst nog die toren op moeten.
Blijkbaar zijn we de eerste blanke lange Europeanen die ze zien. Hoe kleine kinderen grote ogen kunnen hebben... Ook zie ik voor me een moeder en dochter selfies maken, maar zodanig dat we daar ook bij op staan. Ja, dan lijken we best wel groot.
Na twee uur met z'n elven tegelijk in een krappe lift komen we eindelijk boven om zo een goed beeld van de stad te krijgen. Prima uitzicht. Wat ook mooi is om te zien hoe in de verte plaatselijke buien zich ontwikkelen. Kolkende wolkenmassa's trekken boven ons langs maar we houden het net droog...
Kunst in Jakarta
Later bij het station -omdat we de nachttrein Yogyakarta willen nemen- zijn we wel erg vroeg. Wat doe dan je in drie uurtjes? In de verte zie ik een bordje kunstgalerie. Altijd leuk. Er blijkt in Galeri Nasional Indonesia een expositie geopend te worden van samenwerkende Aziatische kunstenaars: Merging Metaphors, onderdeel van Festival of India. Sjieke boel hier, en daar staan we dan met onze rugzakjes, heel casual, en stinkend naar zweet. We wordenIn de ontvangstzaal volgt een praatje, filmpje, het Indonesische volkslied zo hard dat mn oren nog fluiten, het Indiase volkslied (er ging iets fout bij techniek, daarom ingezet en gezongen door de Indiase ambassadeur) uiteindelijk gezongen door publiek, zo vals dat ik hier niets meer mee kan. Daarna volgt nog een -blijkbaar beroemd- meisje uit India die een traditioneel dansje doet en tot slot een optreden van een Indiase folkband. Een heel cultureel programma wordt zo efficient afgedraaid. En allemaal belangrijke mensen daar. o.a. de ambassadeur van India, iemand van de National Gallery... veel pers.
Zo komen we die paar uurtjes wel door. De expositie (want daar ging het om) is overigens best mooi. We worden nog uitgenodigd om een hapje mee te eten. Traditioneel Indonesisch en Indias, niet gek. (Eet je een samosa nu uit de hand of met een zilveren vorkje?) Iedereen is heel vriendelijk en hartelijk, onze Nederlandse aanwezigheid is belangrijk en gewaardeerd...
't is dat we de trein moesten halen maar anders hadden we veel nieuwe vrienden kunnen maken...
