Meteen na onze zware beklimming van de Ijen vulkaan, stappen wij op een bus die ons naar de haven zal brengen in Banyuwangi. Daar maken wij de oversteek van Java naar Bali.
Vlak bij de haven worden we naar de overkant van de weg gestuurd om over te stappen op een andere bus. Deze gaat mee op de boot naar Bali en brengt ons dan naar Denpasar. De andere mensen van onze groep moeten blijkbaar zelf een bootkaartje kopen. Ze zijn snel uit beeld en er is geen tijd om afscheid te nemen. Jammer, want het zou wel leuk zijn geweest om op Bali met deze toeristen wat op te trekken.
Onze volgende bus komt, een oude roestbak, niks airco, bommetjevol met locals.
Er zijn andere toeristen die deze bus ook nemen. Het gaat allemaal erg snel, want de bus moet meteen de boot op. Op de boot kunnen we gelukkig direct weer deze sauna verlaten en we gaan op het bovenste dek kijken. De Indonesische veerboten hebben niet zo'n beste reputatie en we staan daarom in de buurt van de reddingsboei.
Een kijkje in de stuurhut maakt duidelijk dat het schip uit China afkomstig is door de bijschriften bij de knoppen. We varen uit en na tien minuutjes valt de motor uit en ligt het schip al stil. 
Er is in de stuurhut geen paniek.
Als we rondkijken zien we druk scheepvaartverkeer. De ene boot roestiger dan de andere, maar dat kan hier allemaal.
Na drie kwartier lijkt er weer wat te gebeuren. Blijkbaar stonden we in de wachtrij van veerbootjes en komen we uiteindelijk aan bij de haven van Bali. We kruipen de roestbak weer in en rijden de boot af. De bus stopt meteen weer: paspoortcontrole. Iedereen moet eruit en langs de douane. De andere toeristen zien we niet, die zijn blijven zitten en dat hadden wij ook moeten doen. Terug naar de bus, deur dicht, rijdt weg, met onze bagage... 
Een paar voorbijgangers lachen, om ons denk ik. Dan toch maar in de rij voor de paspoortcontrole (er werd overigens helemaal niets gecontroleerd) en rennen achter de bus aan. Het lukt om weer in de bus te stappen...
Warm hoor. (ook door dat rennen)
Drie uur lang op een hard stoeltje in de sauna, knieën klem... Op den duur weet je niet meer hoe je moet zitten.
En dan eindelijk het eindpunt: we worden gesommeerd eruit te gaan en voor een bedrag erbij worden we verder gebracht. Een paar Duitse toeristen gebaren naar ons dat we moeten blijven zitten. Dat doen we en dat is maar goed ook. Het blijkt nog niet het eindpunt te zijn. De taxichauffeur heeft inmiddels genoeg klanten uit de bus geplukt.
Een halte verder is wel het busstation. We moeten maar even een McDonald's zoeken voor wifi zodat we een volgende accommodatie kunnen boeken.
Op busstation Denpasar is helemaal niets, behalve heel veel taxichauffeurs die ons overal naartoe kunnen brengen. We weten het nog niet en willen even nadenken. Die ruimte krijgen we niet.
We vragen de Duitse toeristen of ze al iets hebben geboekt en kunnen met hun taxi mee naar het plaatsje Seminyak, een sjiek hotel met zwembad.
Dat is een beetje impulsief en duur, maar wel verdiend na twee vulkanen beklimmen.... Direct na het inchecken gaan we zwemmen.
Nog even op ons balkonnetje zitten en dan lekker slapen.
Wat we deze dag allemaal kregen aangeboden: massages, zwavelbeeldjes bij de Ijen vulkaan, taxi's.
Valt mee dus.
