Fruit bij het ontbijt, gelukkig hebben we Google bij de hand om te identificeren wat het is en hoe je het eet... even wennen maar wel oké.
Na het ontbijt komt er een tourverkoper bij de deur. Best wel brutaal en opdringerig.
Onze airport transfer is al geregeld en vandaag doen we niets, zeg ik. Waarop hij teleurgesteld vertrekt...
We regelen een taxi en gaan naar het strand van Senggigi. Op zoek naar rust. Bij het strand zien we regelmatig verkopers. Een stukje strand hoort bij een sjiek hotel. Er staat een bordje dat het daar verboden is voor verkopers om gasten aan te spreken.
Wij huren een strandbedje, nu zijn wij ook gast. Maar dat helpt niet veel.Op zich gaat het redelijk goed: de verkopers blijven op flinke afstand en zo komen we wel een beetje tot rust. Er zijn echter veel Hollanders op dit strand en die bezwijken toch altijd weer voor de aanhoudende charmes van deze verkopers. Zo blijven verkopers dus massaal komen en zijn ze beter vertegenwoordigd dan de toerist.
We eten pompoensoep met brood, want de kaart is op Nederlanders gericht. Zelfs de bediening is Nederlands. Op het strand hebben we uitzicht op de vulkanen van Bali. We wachten tot de zon ondergaat.
Zwaluwtjes scheren laag over het strand.
Een bandje bouwt op het strand een klein podium.
"Vanavond komt een honeymoon stelletje, zij gaan hier dineren," vertelt de Nederlandse jongen van de bediening. Er staat een sjiek tafeltje op het strand, met parasolletjes en fakkels, volgens Balinese traditie.
We blijven nog even zitten en eten een pizza met een biertje erbij. "Ik zou er twee bestellen," zegt de jongen van het restaurant: "Het is Happy Hour."
Uiteindelijk hebben we niets meer gezien van het trouwende stelletje. Ze zijn vast ergens blijven steken. In de regio is de stroom uitgevallen.
Een taxi brengt ons terug naar Mataram.
Lekker hoor, een dagje helemaal niets.
