Op Gili Air is helemaal niets te doen. Fijn om tot rust te komen. We lopen een rondje om het eiland, dat duurt ongeveer een uur.
We zwemmen wat, liggen bij een strandtent op een bankje naar de zee te staren. Colaatje erbij. Dit is het ware leven.
Verder is hier helemaal niets!
Het is een vakantie in onze vakantie...
Op Gili Air hebben wij een 'eigen' huisje. Midden in de natuur en alles is gericht op ontspanning. Niets lijkt een goede nachtrust in de weg te staan en wij kijken ernaar uit om heerlijk in slaap te vallen met zachte sprinkhaangeluiden op de achtergrond. Dat valt tegen. Het eiland wordt overspoeld door krijsende krolse katten
die 's nachts onze veranda gebruiken om te vechten en om andere luidruchtige activiteiten uit te voeren... 
Gili Air is een prachtig eiland, maar het heeft ook een ruige kant. Tijdens onze eerste wandeling zagen we een enorme spin rondhangen. Bij het inchecken rende er een varaanachtig dier rond van ongeveer een meter lang, met in zijn bek een spartelend kitten. 
Moederpoes rende er nog achteraan, maar de varaan was sneller en agressiever. Een harde manier om de hoeveelheid katten terug te dringen.
Ik hang een tijdje in onze hangmat en daarna lopen we een stukje over het eiland om verder te niksen.
's Avonds eten we een pizza bij een restaurant. Ik zie op de menukaart dat ze mangolassi hebben. Lekker. "No mango season, no mango," legt de vriendelijke medewerker van het restaurant uit. Dan maar weer een colaatje.
Het wordt donker en we eten onze pizza met onze blote voeten in het zand. Voor ons rennen vele kleine krabbetjes richting de zee.
Het dagelijkse computer-leven is verder weg dan ooit...
