We worden in Siem Reap al vroeg opgehaald door een tuk tuk chauffeur. Hij brengt ons naar een toeristenbureau waar een busje op ons wacht voor de rit naar Phnom Penh. Wij zijn de enige niet-Aziaten die plaatsnemen.
Alle plaatsen in het kleine busje zijn genummerd. René en ik krijgen de ruimste plekken toegewezen, maar toch is het een krappe bedoening. Als het meisje dat voor René zit haar stoel naar achteren zet, zit René compleet klem. Ze schrikt zich wezenloos als René 'au' roept. Bij de eerste stop biedt het meisje nogmaals haar excuses aan. Tja, kan gebeuren.Het busje hobbelt behoorlijk. Onderweg worden diverse mensen uit een ander dorpje opgepikt. 's Middags komen we aan in Phnom Penh: de hoofdstad van Cambodja. Vanuit de bus zien René en ik al een enorm aanbod aan tuk tuk drivers staan. Als we uit willen stappen worden we dan ook belaagd en roepen wij heel vaak 'No, thank you'.
We zien een hokje waar een pin-automaat staat en daar vluchten we naartoe. Hier zijn we even veilig voor de tuk tuk chauffeurs.Pinnen moeten we sowieso; alleen is dit nu net weer zo'n geldautomaat waar geen geld uitkomt. En onze dollars zijn ook bijna op... Wel kunnen wij vanuit hier de situatie goed overzien. We besluiten om te wachten op een tuk tuk chauffeur die een local afzet. Als dat na een paar minuutjes gebeurt, rennen wij naar zijn tuk tuk.
De tuk tuk chauffeur reageert wel wat verbaasd op het feit dat wij onszelf aanbieden voor een rit, maar hij lijkt het fijn te vinden dat hij ons kan meenemen. Het levert een ontzettend kwade blik op van een tuk tuk chauffeur die ons eerder heeft gevraagd. Dat is ook vervelend voor hem, maar we gaan liever mee met iemand die we zelf uitzoeken dan dat we iemand volgen die ons heeft uitgezocht. Maar ja: als blikken konden doden, had ik dit niet echt niet meer kunnen typen...
We leggen ons laatste geld bij elkaar: precies genoeg voor een tuk tuk ritje en gaan op weg naar de accommodatie die in een ander deel van de stad ligt. De tuk tuk chauffeur moet meerdere keren de weg vragen - blijkbaar is dit niet 'zijn' wijk - en rijdt een paar keren verkeerd. Hij biedt hiervoor uitgebreid zijn excuses aan, maar erg vinden we het niet echt: het heeft onze ritprijs niet duurder gemaakt en op deze manier hebben we al een stukje van Phnom Penh kunnen bekijken.
Tijdens het boeken van onze accommodatie konden we gebruik maken van een 'special deal', waardoor we nu voor een schappelijke prijs in een superchique hotel met een zwembad op het dak. Wat mij als eerste opvalt is het bordje 'Verboden voor drones' bij de ingang en natuurlijk de enorme beelden. Ook is de lobby groots.
We doen het verder rustig aan. We eten een broodje bij het zwembad, wat een prettige afwisseling is op het Aziatische eten. Ook nemen we er er lemon juice bij, een drankje wat we deze vakantie nog veel vaker gaan bestellen. 's Avonds verkennen we de omgeving en belanden wij op een groot plein. Hier gaan we ons wel vermaken, denk ik.
