Tijd voor uitslapen is er niet. Om 7.45 worden er drie fietsen klaargezet. Het is de bedoeling dat René en ik samen met de gids zo snel mogelijk naar Tam Coc sjezen, voordat alle andere toeristen daar zijn. Nog snel even de banden oppompen, onze zadels verstellen naar maximale hoogte en go!
Ondanks mijn gemiddelde lengte, ben ik een flink stuk langer dan de gemiddelde Vietnamees. Ik raak net niet de grond tijdens het fietsen en hoop maar dat de remmen het een beetje doen. We zijn al snel (en met piepende remmen) bij de haven.
De fiets op slot doen, is in Tam Coc niet nodig. Wat een verschil met Groningen: daar ben je binnen een kwartier de fiets kwijt als je geen dik slot hebt. In Tam Coc kan het gewoon.
Gelukt! We zijn als eerste bij de boot. De sampans zijn genummerd. De bewoners van het dorp gaan namelijk per tourbeurt op het water. Zodra 'hun' boot aan de beurt is, gaan ze het water op. Bijzonder is dat onze bestuurster haar boot roeit met haar voeten; alsof haar peddels fietspedalen zijn. De boottocht zelf is prachtig. We passeren vissers, geiten, rotsformaties en rijstvelden.
Al snel wordt het druk op het water. Meerdere toeristenboten volgen en tussendoor moeten we vaak 'No, thank you' zeggen tegen alle boten waar vrouwen allerlei etenswaren aanbieden. Het toerisme is hier sterk in ontwikkeling. Op de route zien we vakantiehuisjes bij het water; alsof het een vakantiepark in wording is. Tussendoor worden we ook nog gefotografeerd door dorpsgenoten, zodat wij aan het eind van de rit een compleet fotoalbum kunnen kopen. Hoezo privacy🤔
Onze gids vertelt dat er zoveel rijstvelden zijn aangelegd, omdat toeristen dat mooi vinden.
De groene rijstvelden zijn prachtig om te zien, maar het is een vreemde gedachte dat het 'toeristen-velden' zijn. Ik hoop maar dat ze niet teveel extra vakantiehuisjes gaan aanleggen...
We fietsen weer verder, dwars door de rijstvelden. Langs kleine dorpjes. We stoppen om het indrukwekkende landschap vast te leggen. Onze volgende stop is Mua Cave: in dit gebied is een trap naar boven aangelegd, fijn. Het is een behoorlijke klim, maar het uitzicht over het gebied Ninh Binh is fantastisch.
We dalen af om een historische grot te bezoeken. Het ligt bij een vijver waar ze vroeger poppentheater speelden. De grot ligt er wat verlaten bij. Toch is er in het allerdonkerste gedeelte, heel verrassend, een frisdrankautomaat te vinden. Heel authentiek dus.
We laten onze fietsen achter en gaan met de auto verder. Op de terugreis bezoeken we Hoa Lu, wat de vroegere hoofdstad was van Vietnam (van 968 tot 1010). Uit die tijd zijn twee Chinese tempels overgebleven.
Deze locatie werd destijds uitgekozen door de strategische ligging in de bergen. We proberen het verhaal over de Chinese Dynastie van onze gids te volgen, maar dat valt niet mee. De geschiedenis is nogal ingewikkeld en zit vol familie-perikelen en verraad. GTST is er niks bij... Een andere uitdaging is dat we telkens worden opgewacht door verkopers die zich ook nog weinig van onze gids lijken aan te trekken. Zo koninklijk mogelijk blijven we nee zeggen...
Veel te snel zijn we terug in Hanoi. Doordat René en ik de enige toeristen waren, hebben wij onze gids en chauffeur beter leren kennen en dan voelt afscheid nemen toch anders dan wanneer we in een grote toeristenbus zouden zitten.
We checken in bij het Heart Hotel en hebben een grote kamer gekregen. Naar het wifi-wachtwoord moeten we een tijdje zoeken, maar die hadden René en ik achteraf makkelijk kunnen raden: '12345678'. Maar voor internet zijn we hier niet gekomen, dus gaan we snel weer naar buiten.
Hanoi heeft een mooie verrassing voor ons in petto.
Het centrum is autovrij gemaakt! Geen auto's, maar ook geen brommers in de binnenstad. Dat komt, omdat het bijna 30 april is (bevrijdingsdag) en er nu al allerlei feestelijkheden zijn. Wel is het uitkijken, omdat veel Vietnamezen hun kinderen in een elektrisch speelgoedauto stoppen. Hierdoor word ik alsnog bijna van de sokken gereden.
We lopen richting het Hoan Kiem Lake, kopen een ijsje en mengen ons tussen de blije mensen. Jong en oud, iedereen lijkt het naar zijn zin te hebben. Ik weet het: ik heb behoorlijk over Hanoi geklaagd, maar nu begin ik toch van deze Vietnamese stad te houden. Het is bijna jammer dat we morgenvroeg al vertrekken naar Ha Long Bay.
