Na de heftige excursie naar de Killing Fields en het Genocide Museum, moeten we bijkomen van alle indrukken. We dwalen doelloos rond in de omgeving van onze accommodatie.
We besluiten een nachtje langer in Phnom Penh te blijven. Op die manier kunnen we morgen nog het Royal Palace bezoeken. Vlakbij onze accommodatie is een wasserette en met plastic zakjes vol vuil wasgoed lopen we naar buiten waar een haag van tuk tuk chauffeurs ons al staat op te wachten. Of we niet meewillen naar een eiland waar ze zijde produceren? No, thank you. Stel je voor: dan krijgt René daar nog een pak aangemeten. 😂
We eten een hapje bij een vega restaurant. Iets teveel hapjes, want nu hebben we ons helemaal volgegeten en het was ook wel leuk geweest om iets op de night market te eten. De night market is op een groot plein en het ziet er erg gezellig uit. Overal liggen kleedjes op de grond, wat overkomt als een enorme picknick. We houden het bij een fruitdrankje.
René bestelt een durian shake. De vrouw bij de sapjes twijfelt. Weet hij dit echt-echt-echt zeker?Als René volhoudt dat hij echt die shake wil, gemaakt van een échte durian - de vrucht die lekker smaakt maar vreselijk stinkt - moet hij eerst een beetje proeven op een heel klein lepeltje. Daarna wordt pas zijn shake klaargemaakt. Blijkbaar heeft de vrouw slechte ervaringen met mensen die dit toch niet lekker vinden.
We praten een tijdje met haar en ze is oprecht geïnteresseerd in ons verhaal. De geschiedenis van Cambodja lijkt een taboe; misschien ook wel begrijpelijk. Het is onvoorstelbaar wat de Cambodjanen hebben meegemaakt.
's Avonds nemen we een duik in het zwembad op het dak van ons hotel. Dat doet ons goed. We sluiten de dag af met een glas lemon juice. We hoeven het eigenlijk niet meer te bestellen: de vriendelijke serveerster weet allang dat we dit graag drinken. We worden onthouden.