Dag 13, avond: De nachttrein naar Hué

Onze trein heeft als eindbestemming Ho Chi Minh City, wat een reis is van meer dan twee dagen. Wij stappen na 688 kilometer uit in Hué: deze stad ligt in het midden van Vietnam. De treinreis die wij maken duurt 12,5 uur. Om tien uur 's avonds vertrekken we vanuit Hanoi.

We hebben bijna de hele coupé voor ons alleen. Blijkbaar zijn wij de enige malloten die geen bedden hebben gereserveerd om de nacht op door te brengen.

Misschien was een bed toch wel handig geweest. Aan de andere kant: er waren alleen nog bovenbedden beschikbaar (minder comfortabel) en de coupé met de bedden is nogal vol. Ook niet ideaal dus.

De airconditioning draait op volle toeren: onze hoodies gaan de hele treinreis niet meer uit. Brrrr. We proberen wat te slapen. Dat valt niet mee, omdat alle tussengelegen stations luidkeels worden omgeroepen en er ook telkens catering langskomt. Tussen alle meldingen is er nog een man van de spoorwegmaatschappij die er van alles tussendoor roept (geen idee wat), maar het is voldoende om wakker te blijven.

Pas tegen de ochtend lukt het om wat dieper in slaap te vallen. Totdat er een ‘muzikale’ soap begint...

Op het televisiescherm in onze coupé is een heuse klucht te volgen over een stel met relatieproblemen. Het gaat over een jammerende moeder. Nou ja, eigenlijk is de hele cast aan het klagen en ‘zingen’. Het nodigt niet echt uit om lekker te slapen.

In onze lege coupé ontbijten wij aan een picknicktafel: handig bedacht! We eten belegde (en enigszins geplette) stokbroodjes die we in Hanoi hebben gekocht. We bestellen er een kop koffie bij die verrassend goed smaakt. We genieten van de rust. Als we onze laatste hap wegkauwen, maakt de trein een stop en stapt een grote groep Vietnamezen in.

Binnen een minuut gaat onze coupé van totale leegte naar propvol...

Blijkbaar wordt dit traject veel gebruikt door Vietnamese forenzen. De spoorwegmaatschappij houdt hier rekening mee. Behalve de reguliere zitplaatsen, kunnen mensen gebruik maken van kleine plastic stoelen. Deze stoelen zijn opgestapeld op het balkon; deze worden door de reizigers in het gangpad geplaatst; hierdoor worden extra zitplaatsen gecreëerd.

Die extra stoeltjes zijn wel hele flexibele zitplaatsen. Deze moeten namelijk regelmatig opzij worden gezet, om ruimte te maken voor mede-passagiers en de mensen van de catering. Zo blijven we een tijdje doorboemelen in een ijskoud treinstel. Buiten komt de zon op en wordt het steeds warmer.

Op het heetst van de dag komen we aan we in Hué, maar ik heb nog steeds mijn hoodie aan. De taxi-chauffeurs en de verkopers staan ons al op te wachten...