Voorbereiding Vietnam: de visum-toeristenval

Er is thuis nog genoeg te doen: opruimen, wasjes draaien, zomerkleding kopen, de camera vakantieproof maken, pasfoto's maken voor reisdocumenten, accommodatie regelen voor de eerste paar nachten, onderzoeken of we inentingen nodig hebben en uitzoeken hoe we op Schiphol geraken. Want ja hoor: natuurlijk zijn er werkzaamheden bij de Nederlandse Spoorwegen als we gaan vertrekken...

Met de Flixbus naar Bangkok...

Aangezien er tussen Groningen en Hoogeveen (!) geen treinverkeer zal zijn, beginnen we onze grote reis in de Flixbus in plaats van in de trein. 😀 Dat is het gemakkelijkst en het goedkoopst. Uiteindelijk hopen we in het Thaise Bangkok uit te komen (uiteraard met het vliegtuig vanuit Schiphol). Nadat we onze jetlag hebben overwonnen, nemen we een vlucht naar Hanoi om Vietnam te verkennen.

De bedoeling is dan om van Noord naar Zuid Vietnam te reizen. Hopelijk blijft er daarna wat tijd over om een kijkje te nemen in buurland Cambodja. Tenslotte vliegen we vanuit Ho Chi Minh City (Saigon) terug naar Amsterdam met een meerdaagse stop in Abu Dhabi.

We zijn op dit moment aardig voorbereid. De tickets zijn geboekt, de reisdocumenten liggen klaar, prikjes blijken voor ons niet nodig en de zonnebrandcrème is ingepakt. Toch moeten we het belangrijkste nog regelen: ervoor zorgen dat we in Vietnam mogen komen. Daarvoor zijn verschillende opties, maar de gang van zaken is nogal ingewikkeld.

Vietnam en visa: het internet is één groot oerwoud vol verwarrende informatie

Normaal gesproken staat alle informatie die je over visa kunt vinden op de website van de ambassade. Behalve bij de ambassade van Vietnam. In feite kan ik daar bijna niks over de visumprocedure vinden. Best lastig, want vanuit Groningen fiets je niet eventjes naar Den Haag (waar de Vietnamese Ambassade gehuisvest is) om een visum te halen.

Gelukkig ontdek ik snel dat er een andere mogelijkheid is om een visum te bemachtigen voor Vietnam: een visa on arrival. Die term is verwarrend, want voor landen als Thailand, Maleisië en de Verenigde Arabische Emiraten betekent een 'visa on arrival': ter plekke een formulier invullen, een stempel halen bij de paspoortcontrole, naar buiten lopen en genieten van de vakantie. In Vietnam is dat niet helemaal het geval en de regels kunnen tussendoor ook nog veranderen...

In Vietnam kom je in aanmerking voor een 'visa on arrival' als je aanvliegt op een van de drie grote Vietnamese luchthavens (Ha Noi, Ho Chi Minh of Da Nang). Op de luchthaven moet je het paspoort afgeven, een vast bedrag betalen bij een balie (stempelkosten) en als het goed is, wordt dan het visum in het paspoort geplakt. Interessant voor ons en ook veel goedkoper, want op die manier hoeven we niet van tevoren naar Den Haag om alles te regelen.

Maar... Erg belangrijk: je moet van tevoren toestemming aanvragen bij de Vietnamese Immigratiedienst en het bewijs van toestemming meenemen op reis. Zonder toestemming (of visum) is het zelfs niet toegestaan om naar Vietnam te vliegen.

Toestemming vragen om het land in te mogen. Maar aan wie?

Helaas is het niet mogelijk om zelf een aanvraag in te dienen bij de Vietnamese Immigratiedienst; dat moet online, via een bedrijf dat zich in deze dienst heeft gespecialiseerd. Wie o wie? René en ik struinen het web af en komen erachter dat honderden bedrijfjes deze dienst aanbieden. Prijzen variëren van 6 dollar tot 40 dollar per aanvraag. Soms gecombineerd met taxiritjes. 🤔

Maar welk bedrijf is betrouwbaar? Sommige websites zien er goed uit. Er zijn echter talloze kopie-sites die de informatie van hun concurrent jatten. Wie is dan de juiste partij en wie is de kopieerder? Of zijn beide partijen niet te vertrouwen? Ook Nederlandse bedrijven bieden aan om toestemming te vragen bij de Vietnamese Immigratiedienst. Handig, maar vaak ook duurder.

We blijven een tijdje twijfelen tussen twee Nederlandse bedrijven die het voor een schappelijke prijs aanbieden. Beide worden gepromoot op een Azië backpackersgroep die ik volg op Facebook.

Bedrijf A bevecht bedrijf B op Facebook...

Op de backpackersgroep ontstaat zomaar uit het niets een openlijke ruzie tussen de twee Nederlandse bedrijven. Bedrijf B is namelijk een euro goedkoper met een bepaalde aanvraag. Bedrijf A geeft aan dat-ie het niet persoonlijk bedoelt, maar dat bedrijf B aan broodroof doet. Bedrijf A is het daarmee niet mee eens en doet een boekje open over bedrijf B. Beide bedrijven gooien steeds meer modder naar elkaar.

René en ik besluiten daarom om voor bedrijf C te kiezen: eveneens een Nederlandse organisatie. De aanvraag verloopt prima en snel, binnen twee dagen hebben we officieel bericht dat we welkom zijn in Vietnam.

Het enige wat we nu nog moeten regelen voor ons visum, is harde cash. Er schijnt geen pinautomaat in de buurt te zijn op de plek waar we ons visum moeten halen. Je schijnt op de luchthaven het bedrag te moeten betalen in Vietnamese Dong of in US Dollars.

Het eindigt allemaal met een zoektocht naar geld.

Opnieuw zoek ik het internet af, deze keer om wisselkoersen te vergelijken. Van GWK, Schiphol en wisselkantoren in Amsterdam. Echt duidelijk wordt het er niet op. De partijen die aangeven dat zij toch echt de goedkoopste zijn, blijken vaak het duurst te zijn. Onbedoeld maak ik het zelf ook verwarrend voor mijn omgeving door een oproepje voor Dollars te plaatsen op Facebook. Nu denkt iedereen dat we naar de Verenigde Staten gaan...

Afijn: ondanks dat René en ik veel ervaring hebben met reizen en toeristenvallen snel doorzien, vrees ik dat Vietnam toch commerciëler is dan verwacht... We moeten nu al uitkijken. Dat belooft wat.

Wij zijn dus (min of meer) klaar voor Vietnam! Het is te hopen dat Vietnam ook klaar is voor ons...