Het is even wennen om te ontbijten in een grote zaal van een mega-hotel. Het vooruitzicht dat we straks opnieuw gaan varen in de omgeving van Ha Long Bay, is daarom erg prettig.
Onze groep kan niet wachten om uit te checken en dat lijkt op het eerste gezicht vlekkeloos te gaan. We stappen een bus in die ons naar de boot brengt. Onderweg belt onze gids met het hotel en dan blijkt er toch nog gedoe te zijn. Volgens de hoteleigenaar zouden René en ik biertjes hebben gedronken uit de mini-bar. Wij weten van niks.
We komen aan op de boot, waar we de laatste tocht maken in de baai. We maken nog wat laatste foto's (we hebben al honderden gemaakt) en passeren bijzondere rotsen. Een rots uit Ha Long Bay staat ook op het biljet van 200.000 Vietnamese Dong.
Om 11.00 moeten we onze lunch naar binnen werken, want de volgende groep staat alweer klaar om aan boord te gaan. Het wordt tijd om Ha Long Bay te verlaten en de terugreis te ondernemen naar Hanoi.
Onderweg pauzeren wij bij dezelfde plek als tijdens de heenreis. Het blijft een bijzondere ervaring om een sanitaire stop te maken tussen allerlei beelden en kitch. In Hanoi voelt het vreemd om afscheid te nemen van de groep: allemaal verschillende, maar lieve mensen. De straten van Hanoi zijn nog steeds afgezet, zodat René en ik een extra stuk moeten lopen naar het hotel.
Later op de avond lopen we naar het treinstation om een reis naar de stad Hué te boeken die in het midden ligt van Vietnam. Hué wordt ook wel gezien als de keizerlijke hoofdstad. Morgen willen we de nachttrein nemen, maar we twijfelen of we voor een (goedkopere) zitplek gaan of toch voor twee bedden. Nadeel is dat er alleen nog maar bovenbedden te boeken zijn. Even advies vragen dus.
De stationshal ziet er ouderwets uit. Treinbestemmingen en tijden worden met de hand aangegeven. Overigens blijkt er ook een veel moderner gedeelte te zijn en vanuit dat deel zal morgenavond de trein naar Hué vertrekken.
We mengen ons tussen de Vietnamezen en vieren bevrijdingsfeest in de straten van Hanoi. Het is een vreemde gedachte dat we deze stad morgenavond toch echt gaan verlaten.
Als we uitleggen dat we Nederlanders zijn en dus nooit gebruik maken van een mini-bar, hebben we de discussie al gewonnen.Bij navraag blijkt het niet te gaan om onze kamer, maar om die van de Amerikaan. Foutje, bedankt. Een reisgenote uit Nieuw-Zeeland krijgt het ook zwaar te verduren. De hele bus weet nu dat zij gisteravond haar vieze voeten heeft afgeveegd met een witte hotel-handdoek. Het is wat.
We komen aan op de boot, waar we de laatste tocht maken in de baai. We maken nog wat laatste foto's (we hebben al honderden gemaakt) en passeren bijzondere rotsen. Een rots uit Ha Long Bay staat ook op het biljet van 200.000 Vietnamese Dong.Om 11.00 moeten we onze lunch naar binnen werken, want de volgende groep staat alweer klaar om aan boord te gaan. Het wordt tijd om Ha Long Bay te verlaten en de terugreis te ondernemen naar Hanoi.
Onderweg pauzeren wij bij dezelfde plek als tijdens de heenreis. Het blijft een bijzondere ervaring om een sanitaire stop te maken tussen allerlei beelden en kitch. In Hanoi voelt het vreemd om afscheid te nemen van de groep: allemaal verschillende, maar lieve mensen. De straten van Hanoi zijn nog steeds afgezet, zodat René en ik een extra stuk moeten lopen naar het hotel.Later op de avond lopen we naar het treinstation om een reis naar de stad Hué te boeken die in het midden ligt van Vietnam. Hué wordt ook wel gezien als de keizerlijke hoofdstad. Morgen willen we de nachttrein nemen, maar we twijfelen of we voor een (goedkopere) zitplek gaan of toch voor twee bedden. Nadeel is dat er alleen nog maar bovenbedden te boeken zijn. Even advies vragen dus.
De vrouw bij het loket vraagt: "Sit or Sleep?" Ik antwoord voorzichtig: "Ehm well, that depends. How..." "Sit or Sleep!" roept de vrouw. "Sit!" roepen we dan maar.
De stationshal ziet er ouderwets uit. Treinbestemmingen en tijden worden met de hand aangegeven. Overigens blijkt er ook een veel moderner gedeelte te zijn en vanuit dat deel zal morgenavond de trein naar Hué vertrekken.We mengen ons tussen de Vietnamezen en vieren bevrijdingsfeest in de straten van Hanoi. Het is een vreemde gedachte dat we deze stad morgenavond toch echt gaan verlaten.
