Eenmaal aangekomen in Hanoi moeten we langs het visumloket. We leveren onze paspoorten in en de ingevulde on arrival documenten. Nu moeten we wachten....
"Mister rana daa baur!" wordt er omgeroepen. Mijn paspoortfoto verschijnt op een groot tv-scherm.
Hoezo privacy🤔 Ik loop naar de balie. "Hundred dollars," zegt de medewerker. Aarg, ik dacht dat 't vijftig zou zijn voor een multiple-entry visum en ik heb maar tachtig (had een briefje van 20 aangebroken in Abu Dhabi voor een kopje koffie) . Ik roep Ingrid erbij. "Both passports," zegt de medewerker. Pfff, dat was even schrikken. Ingrid legt twintig erbij en we schuiven aan in de lange rij voor de stempeltjes.
We doen als de locals en nemen geen taxi. Lijn 17 moeten we hebben en we gaan op zoek. De halte zou direct buiten moeten zijn. Na een paar keer vragen blijkt dat de bus bij een andere terminal buiten staat. Gelukkig is er een gratis shuttlebus die ons op de juiste plek afzet.
Lijn 17 is een oerdegelijke roestbak. De chauffeur heeft enkele hendeltjes op zijn dashboard gerepareerd met balpennen. De hobbeltocht duurt ruim een uur.
En dan staan we midden in Hanoi. We navigeren het laatste stukje met de kaart-app. Taxichauffeurs staan in de rij om ons te helpen. We lopen want het hotel is vlakbij, in de wijk Old Town.
Old Town verkennen.
Lopen door Old Town is een lichte cultuurshock, ook al zijn we wat gewend na Bangkok.
Brommers, heel veel mensen, oude smalle straatjes, overal handel op straat, vuilnis in de goot, mensen koken eten op straat, kippen rennen voor je langs... De navigatie zal wel kloppen toch?
Even later vinden we het hotel. Twee meisjes achter de balie staan ons giebelend te woord. Volgens ons is dit hotel wel ok. 😃
Eerst maar even bijkomen op de kamer... We hebben een binnenbalkon. Leuk: je kunt er niet zitten maar hebt wel uitzicht op het binnenzwembad onder onze kamer. Het is een mooie verzorgde kamer met een extreem groot bed. De douche en toilet worden met een glazen wandje afgescheiden van de kamer. Hoezo privacy 🤔
We gaan een rondje door de buurt en ontdekken dat het vooral een backpackers en uitgaansgelegenheid is. Het bruist en leeft hier aan alle kanten. Leuk! We ontdekken zelfs een vega eethuisje met lokale specialiteiten.
Bereid met fake-fish, fake-beef, fake-chicken aldus de eigenaar.
We bestellen Pho (spreek uit pfaah), een smaakvolle noodlesoep: voor mij met tofu want ik hoef niet per se fake vlees...
Eenmaal terug in het hotel merk je niets van de chaos buiten, dat is ook heel fijn. Na enig zoeken blijkt er een gordijntje te zijn bij het toilet. Dat maakt 't allemaal wat makkelijker. 😅Blijft een rare kamer indeling, zal wel feng shui zijn ofzo...
We besluiten om nog even te gaan zwemmen. Het zwembad was al voor ons aangezet omdat we daarover enthousiast reageerden bij het inchecken. Handdoekje mee en in badkleding sta ik in de lift. Als er maar niet mensen mee moeten...
Het zwembad bruist en is helderblauw van kleur. Even voelen hoe warm het water is, teentjes onderdompelen... koud 😱 In een flits denk ik terug aan hoe ik vroeger helderblauw uit het water kwam na de zwemles. Oké, klaar. We snappen dat hier niemand aan het zwemmen is. We gaan maar weer naar de kamer. Vroeg slapen 😴