Hoewel de lange treinreis naar Hué meeviel, is onze aankomst een chaos. De hitte slaat ons in het gezicht en buiten worden we onthaald door allerlei taxi-chauffeurs en verkopers.
Onze reflex: terugrennen naar het perron, zonnebrandcrème smeren en nadenken over een 'ontsnappingsplan'...We ontdekken dat er nog een andere uitgang is die door minder mensen wordt gebruikt. Hier staat niemand op ons te wachten. Het is niet zo heel ver lopen naar onze accommodatie, maar de reis ernaartoe voelt als een marathon. Het slaapgebrek, de lange treinreis, onze zware tassen (want: nog geen was gedaan) en de hitte eisen hun tol. Mijn vakantiestemming is dan ook ver te zoeken en ik mopper er dan ook een eind op los (sorry).
Halverwege ontdekken we een terras aan het water, waar we allebei een koud glas drinken bestellen. Echt rustig zitten we hier niet: er zitten namelijk allerlei vrouwen aan de tafeltjes die ons graag allerlei boottochtjes willen verkopen. We slaan alle ‘special deals’ af. We komen ook nog twee Nederlanders tegen die zo'n tocht hebben geboekt: of we misschien met ons vieren kunnen gaan? We besluiten om die beslissing uit te stellen. We hebben een hotel met zwembad geboekt en de gedachte aan een frisse duik is niet te weerstaan.
We gaan snel richting ons hotel en worden daar warm ontvangen door het personeel: met welkomstdrankje én een schaal met welkomstfruit. Mijn humeur wordt meteen al een stuk beter. Het hotel blijkt overigens ook gewoon een gratis shuttle-service te hebben, waarmee we ons die helse wandeltocht hadden kunnen besparen. 😲
We frissen ons op, brengen de vuile was weg en duiken in het zwembad. Daar blijven we een tijd rondhangen. 's Avonds verkennen wij Hué en ik raak meteen enthousiast van een restaurant dat Thaise pad thai serveert: jaaaaaah, dat wil ik! Maar helaas: deze pad thai lijkt in de verste verte niet op de heerlijke pad thai die we in Thailand hebben gegeten.